Nomadland is een nieuw drama geregisseerd, geschreven en deels geproduceerd door Chloé Zhao, de regisseur van The Rider.
De film gaat over Fern (Frances McDormand), die na de economische ondergang van haar bedrijf en het verlies van haar man besluit haar leven op een andere manier te ervaren. Zo gaat ze in haar busje op pad en probeert zich aan te sluiten bij de moderne nomaden. Het leven als nomade is even wennen voor Fern zonder vaste thuisgrond en met een andere kijk op de wereld. Zo leert ze te leven op deze andere manier zonder dat het minder overkomt, vergeleken haar oude leven.
Met deze film heeft Chloé Zhao een bijzondere film gemaakt over het leven van moderne nomaden, want met uitzondering van Frances McDormand en David Strathairn zijn de meeste andere castleden echt gespeeld door echte nomaden. De meeste wisten tijdens de opnames van de film ook niet dat ze samen ware met een Hollywoodster. Zhao probeert met deze film de levensstijl van deze mensen over te brengen, om aan te tonen dat je geen groot huis of veel spullen nodig bent voor een gelukkig leven.
Door het volgen van vele verschillende nomaden, die hun leven op hun eigen manier leven, kan het verhaal wel wat onduidelijk overkomen, omdat er niet echt een vaste verhaallijn in de film zit behalve de levensstijlen van de verschillende nomaden. Deze verschillende levensstijlen kunnen wel fascinerend overkomen, helemaal voor mensen die niet anders dan het ‘normale’ leven gewend zijn van werk, school, belasting en looninkomen. Zo leert deze film dat leven nu eenmaal gebeurt waar je ook bent, of je het nu haalt of niet.
Samen met fotografie directeur Joshua James Richards brengt Chloé Zhao de levensgebieden van de nomaden samen met de natuurgebieden mooi in beeld. Zo tonen ze hoe mooi de wereld buiten de economische en stedelijke wereld kan zijn.
Frances McDormand levert goed acteerwerk in deze film en heeft zichzelf goed aangepast om echt passend over te komen tussen de echte nomaden. Voor de rol heeft ze vier tot vijf maanden in een busje geleefd, om echt over te komen als een nomade en te ervaren hoe deze levensstijl nu is. Hiervoor heeft ze terecht de Oscar voor beste actrice in een hoofdrol gewonnen. De nomaden in de film spelen verder haast gewoon hun echte leven na zonder over te brengen dat ze gefilmd worden. Op een enkele nomade na die net wat te veel in de camera kijkt, brengen ze verder realistische over hoe hun leven als nomade werkt. Hierdoor lijkt deze film haast net een documentaire. Het is ook mooi of tragedies om te horen hoe sommige van deze nomaden in het nomadenleven zijn beland. De meeste eindigden in dit leven, omdat ze verder geen keuze hadden, maar maken er verder het beste van.
Ik geef de film als cijfer een:
