The Assistant is een nieuwe drama film geregisseerd, geschreven en deels geproduceerd door Kitty Green. Dit is de eerste bioscoopfilm waar ze aan heeft gewerkt, hiervoor heeft ze meer documentaires en korte films geregisseerd en geschreven.
De film gaat over de recent afgestudeerde Jane (Julia Garner). Ze probeert filmproducent te worden en begint haar carrière als de assistent bij een machtige entertainment magnaat. Voor haar werk moet ze meer doen dan dat ze had verwacht. Terwijl Jane haar nieuwe werkroutine in een dagelijkse routine probeert te veranderen, ziet ze hoe bij een nieuwe net aangenomen assistent dezelfde soort onderdrukking gebeurt, die ook bij haar gebeurde in het begin van haar carrière. Mannelijke collega’s lijken de vrouwelijke collega’s meer de baas te zijn en doen zo zelf minder werk. Jane ziet dat haar vrouwelijke collega’s dit probleem ook wel doorhebben, maar ervoor kiezen hierover te zwijgen. Zo leert Jane over de oneerlijke, mannelijke heerschappij van het bedrijf waar ze weinig tegen kan inbrengen.
Met deze film proberen ze in te spelen op de MeToo beweging waar vooral verkeerde mannen hun vrouwelijke collega’s of assistenten seksuele intimideerde, of lastigvielen. Met deze film proberen ze vooral de kant van de slachtoffers sterk naar voren te brengen. De vrouwelijke assistentes van het bedrijft doen tot in de late uren het meeste werk, terwijl de mannelijke collega’s hun meer bekritiseren en zelf verder het minste werk doen.
Het goede en belangrijke bericht van deze film zou wel wat sterker naar voren zijn gekomen met wat meer duidelijkheid en door meer in de film te tonen. Helaas spelen ze het veilig en krijg je alleen te zien hoe sommige mannelijke collega’s Jane rond bazen en gebruiken, om zo zelf minder te hoeven doen. Ondanks dat dit soms wel imiterend overkomt, gedragen de mannelijke personages zich af en toe net als pestkoppen van een middelbare school of universiteit. Door deze mindere en zwakke kwaliteit verliest het bericht van de film toch wat van zijn kracht.
Dat de film zijn impact wat verliest, komt waarschijnlijk ook doordat dit pas de eerste echte film is die Kitty Green heeft geregisseerd en geschreven. Als ze wat meer ervaring had, meer durfde te tonen en deze film minder als een documentaire had behandeld, zou het verhaal en bericht van de film wat beter en sterker naar voren zijn gekomen.
Julia Garner levert wel goed acteerwerk als de hoofdrol van de film. Ze toont hoe zwaar het werk en leven kan zijn in een door mannen gedomineerde wereld. Ondanks dat ze als een minder iemand wordt behandeld, probeert ze toch alles goed te doen om haar zelfrespect niet te verliezen. De mannelijke collega’s worden helaas op een wat te overdreven manier neergezet, waardoor het soms net cartoon personages lijken.
IK geef de film als cijfer een:
