Speak No Evil is een nieuwe thriller geregisseerd en deels geschreven door Christian Tafdrup, de regisseur van Deense films dit is zo zijn eerste internationale film. Deze film is een samenwerking tussen Deense en Nederlandse filmstudio’s.
In de film besluiten Bjørn (Morten Burian) en Louise (Sidsel Siem Koch) samen met hun dochter naar Nederland te reizen, om op bezoek te gaan voor een weekend bij een Nederlands gezin die ze op hun vorige vakantie hebben ontmoet.
De Nederlanders Patrick (Fedja van Huêt) en Karin (Karina Smulders) zijn blij dat hun Deense vrienden al zo snel bij ze op bezoek komen en proberen er een mooi weekend van te maken. Toch merken de Denen dat ze wat apart behandeld worden door de Nederlanders. Ze proberen beleefd te blijven voor het weekend, maar hopen wel snel weer terug naar huis te kunnen gaan. Dit wordt ze alleen steeds lastiger gemaakt door hun Nederlandse gastheer en gastvrouw.
Met deze film proberen ze een spannende thriller neer te zetten, maar door gebrek aan details en duidelijke uitleg eindigen ze met een onduidelijke en zowat langdradige film. Verder kopiëren ze momenten uit betere thrillers en begaan zo ook wat clichés. Verdere spanning proberen te veroorzaken door een luide duistere soundtrack, maar deze wordt na de zoveelste keer meer irritant dan het nog echt spannend werkt.
Dankzij het gehaaste tempo komt de vriendschap tussen de personages ook niet zo geloofwaardig over. Het is vreemd dat ze na elkaar pas een keer ontmoet te hebben tijdens een vakantie, ze al zo snel bij elkaar op bezoek gaan. Ondanks dat Denen in het algemeen beleefd en vriendelijke zijn, zijn ze verder wel meer op zichzelf. Wanneer de Nederlanders zich dan apart beginnen te gedragen en voor een meer ongemakkelijke sfeer zorgen, zou je verwachten dat de Denen gewoon weggaan terug naar huis. Door wat zwakke en aparte redenen besluiten ze vaak gewoon te blijven, waardoor ze alleen maar in meer problemen belanden.
Christian Tafdrup weet samen met fotografie directeur Erik Molberg Hansen wel voor mooie beelden te zorgen van Italië, Denemarken en Nederland, waardoor de cultuur en sfeer van deze landen goed naar voren komen. Naast deze mooie beelden kiezen ze er soms helaas ook voor om vanachter de personages aan te filmen wanneer deze naar voren lopen wat voor een irritante manier van filmen zorgt met beweeglijke beelden.
Het acteerwerk wordt aardig gedaan door de castleden, maar door de mindere film komen de Denen wat te vriendelijke over tijdens aparte situaties veroorzaakt door de Nederlanders, die dan wat apart gespeeld worden door de acteurs. De acteurs spreken Deens, Nederlands en Engels in de film, maar om beter met elkaar te kunnen spreken, spreken ze vooral Engels. Dit doen ze wel met hun eigen accenten, waardoor het soms lastig te verstaan is wat ze precies zeggen en je als kijker wel de ondertitelingen moet lezen om het verhaal beter te kunnen volgen.
Ik geef de film als cijfer een:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten